پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگی های شخصیتی کارآفرینانه دانشجویان دانشگاه های دولتی تهران و مقایسه این ویژگی ها به تفکیک جنسیت، مقطع تحصیلی، رشته تحصیلی و دانشگاه محل تحصیل انجام گرفته است. ابزار مورد استفاده در این تحقیق، پرسشنامه استاندارد شده «سنجش ویژگی های شخصیتی کارآفرینان ایرانی» در 8 بعد با ضریب پایایی 0.909 است. نتایج و یافته های این تحقیق حاکی از آن است که دانشجویان نمونه در ابعاد ریسک پذیری، سلامت فکر و چالش طلبی در وضعیت ضعیف قرار داشته، در ابعاد کانون کنترل، توفیق طلبی، عمل گرایی و رویاپردازی در وضعیت قوی، در بعد تحمل ابهام در وضعیت بسیار قوی و در کل روحیه کارآفرینی دانشجویان نمونه دارای وضعیت قوی ارزیابی شده است. سایر نتایج نشان می دهد که میان دو گروه دانشجویان زن و مرد در خصوص میزان برخورداری از ریسک پذیری، رویاپردازی و چالش طلبی و در کل بین روحیه کارآفرینی تفاوت معنادار وجود دارد.

یکی از مهم ترین مسایل کارآفرینی، رابطه میان جنسیت و کارآفرینی است. با این وجود که زنان، نیمی از جمعیت فعال کشور را تشکیل می دهند و می توانند سهمی مهم از کارآفرینان را به خود اختصاص دهند، نتایج پژوهش ها خلاف این را نشان می دهد. پژوهش پیش رو، تلاشی است برای پاسخ دادن به این پرسش که آیا متغیر جنسیت بر ویژگی های شخصیتی کارآفرینانه و به دنبال آن، کارآفرین شدن افراد تاثیر دارد، یا عواملی دیگر مانند عوامل محیطی باعث فزونی گرفتن شمار کارآفرینان مرد نسبت به کارآفرینان زن شده است؟در این پژوهش، با استفاده از پرسش نامه استاندارد شده در کشور و به منظور گردآوری داده های مربوط به ویژگی های شخصیتی کارآفرینانه،داده های مربوط به ویژگی های شخصیتی کارآفرینانه 400 نفر از دانش جویان دختر و پسر دانشگاه سمنان مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است. این ویژگی ها، ریسک پذیری متعادل، کانون کنترل درونی، توفیق طلبی، سلاست فکری، عمل گرایی، تحمل ابهام، رویاپردازی، و چالش طلبی را در بر می گیرد.تجزیه و تحلیل داده ها، با استفاده از آمار توصیفی، نشان داد، در مجموع، میان بیش تر ویژگی های شخصیتی کارآفرینانه دانشجویان دختر و پسر دانشگاه سمنان تفاوتی وجود ندارد، ولی داده های اختصاصی مربوط به هر ویژگی، نشان گر تفاوتی اندک در دو ویژگی توفیق طلبی و تحمل ابهام، میان دانشجویان دختر و پسر این دانشگاه بود، هم چنین، آزمون آماری U من ­ ویتنی نشان داد میان ویژگی های شخصیتی کارآفرینانه دانشجویان دختر و پسر دانشگاه سمنان تفاوتی معنادار دیده نمی شود و تنها در دو ویژگی عمل گرایی و رویاپردازی، تفاوت میان دختران و پسران معنادار شده است.

بر اساس نظریه های سازه گرایی مسیر شغلی، رفتار برنامه ریزی شده و تحقیقات پیشین، هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی انطباق پذیری مسیر شغلی و خودکارآمدی کارآفرینانه در رابطه بین ویژگی های شخصیتی و قصد کارآفرینانه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل 1300 نفر از دانشجویان سال سوم و آخر کارشناسی رشته های کشاورزی دانشگاه های بوعلی سینا و اراک بود که با توجه به جدول کرجسی و مورگان، تعداد 341 نفر از آن ها به عنوان نمونه آماری به روش نمونه گیری طبقه ای متناسب انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بود. روایی ظاهری و محتوایی پرسشنامه با نظر متخصصان و پایایی آن نیز از طریق برآورد مدل اندازه گیری و ضریب آلفای کرونباخ ارزیابی و تأیید شد. داده های پژوهش با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی و با کمک نرم افزار SmartPLS 3. 0 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که خودکارآمدی کارآفرینانه رابطه بین انطباق پذیری مسیر شغلی و ویژگی های شخصیتی (تجربه پذیری و وظیفه شناسی) با قصد کارآفرینانه را به طور کامل میانجی گری می کند. نتایج همچنین بیانگر رابطه ی معنی دار ویژگی های شخصیتی با انطباق پذیری مسیر شغلی بودند، اما تأثیر مستقیم این ویژگی ها و انطباق پذیری مسیر شغلی بر قصد کارآفرینانه تأیید نشد. می توان از این نتایج در توسعه سطح خودکارآمدی و قصد کارآفرینانه ی دانشجویان استفاده نمود.

در دنیای درحال تحول امروز، کامیابی از آن جوامع و سازمان هایی است که بین منابع کمیاب، قابلیتهای مدیریتی و کارآفرینی منابع انسانی خود رابطه معنی داری برقرار کنند. به همین منظور تحقیق حاضر با هدف تعیین رابطه ویژگی های شخصیتی کارآفرینانه با تمایل به کارآفرینی در مدیران مدرسه ابتدایی انجام شد. روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری آن کلیه مدیران مدرسه ابتدایی شهر اصفهان در سال 98-1397 به تعداد 180 نفر بود. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه پرسشنامه ویژگی های شخصیتی کارآفرینانه "کردنائیج و همکاران" و پرسشنامه تمایل به کارآفرینی "لامپکین و دس" استفاده شد. روایی محتوایی پرسشنامه ها توسط استاد راهنما و چند نفر از صاحبنظران موضوعی و روایی صوری نیز توسط چند تن از افراد جامعه آماری تایید شد. همچنین پایایی پرسشنامه ها با استفاده از آلفای کرونباخ برای پرسشنامه ویژگی های شخصیتی کارآفرینانه 857/0، پرسشنامه تمایل به کارآفرینی 802/0 محاسبه شد. نتایج نشان داد بین ویژگی های شخصیتی کارآفرینانه با تمایل به کارآفرینی در مدیران مدرسه ابتدایی رابطه وجود دارد و همچنین رابطه ریسک پذیری متعادل، کانون کنترل درونی، نیاز به موفقیت، سلامت فکری، عملگرایی، تحمل ابهام، رویا پردازی و چالش طلبی با تمایل به کار آفرینی مثبت و معنادار بود.

ازآنجاکه دانشگاه ها به عنوان متولیان اصلی پرورش نیروهای متخصص جامعه، نقشی کلیدی و تعیین کننده در توسعه کارآفرینی و پرورش ویژگی های شخصیتی کارآفرینانه در دانشجویان دارند، در این پژوهش به ارزیابی و مقایسه ویژگی های شخصیتی کارآفرینانه دانشجویان در دانشکده های مختلف دانشگاه سمنان پرداخته شده است. نتایج تحقیق حاضر می تواند در طراحی دوره های آموزشی کارآفرینی در دانشگاههاستفاده شود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی نشان داد در مجموع بین ویژگی های شخصیتی کارآفرینانه دانشجویان دانشکده های مختلف تفاوت معنیداری وجود ندارد. البته بررسی داده های مربوط به هریک از ویژگی ها به صورت مجزا، تفاوتهایی را بین دانشجویان دانشکده های مختلف دانشگاه سمنان نشان می دهد. همچنین بررسی فرضیه های تحقیق با استفاده از آزمون  Uمن ـ ویتنی نشان داد بین ویژگی های شخصیتی کارآفرینانه دانشجویان دانشکده های علوم انسانی و هنر، فنی ـ مهندسی و هنر، دامپزشکی و هنر، و همچنین علوم پایه و هنر تفاوت معناداری وجود دارد. علاوه بر این، رتبهبندی نمره کارآفرینی دانشجویان دانشکده های مختلف با استفاده از آزمون تحلیل واریانس فریدمن نشان داد دانشجویان دانشکده های علوم پایه، علوم انسانی، فنی ـ مهندسی، روانشناسی، هنر و دامپزشکی به ترتیب در رتبه های اول تا ششم قرار می گیرند.

این مقاله به بررسی تاثیر سه ویژگی شخصیتی شامل گرایش به ریسک پذیری، کانون کنترل و شخصیت پیش فعال، بر شکل گیری قصد کارآفرینانه دانشجویان، باتوجه به نقش میانجی گر مولفه های مدل رفتار برنامه ریزی شده (TPB)، می پردازد. همچنین بررسی تفاوت بین گروهی که خود یا والدین آن ها تحصیلات یا تجربه قبلی کارآفرینی داشته اند و گروهی که این ویژگی ها را نداشته اند، از اهداف تحقیق است. این پژوهش، کمی و از نظر هدف، کاربردی از نوع توصیفی-همبستگی است. ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه بسته-پاسخ و برگرفته از ادبیات پژوهش است و داده ها به روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده، جمع آوری شد. جامعه آماری، تمام دانشجویان دانشگاه شاهد در سال تحصیلی 1398 هستند. برای تجزیه وتحلیل اطلاعات از مدل سازی معادلات ساختاری و حداقل مربعات جزئی، در نمونه ای به تعداد 443نفر، استفاده شد. نتایج حاکی از اعتبار مدل رفتار برنامه ریزی شده، در پیش بینی قصد کارآفرینانه دانشجویان است. گرایش به ریسک پذیری و کانون کنترل به صورت مستقیم، اثر مثبت و معنادار بر قصد کارآفرینانه داشتند، ولی شخصیت پیش فعال، اثر مستقیم معناداری بر قصد نداشت. در بررسی اثر میانجی گری، مشاهده شد که هر سه مولفه مدل رفتار برنامه ریزی شده، به صورت جزئی، مکمل، رقابتی و یا کامل، رابطه بین ویژگی های شخصیتی و قصد را میانجی گری می کنند. همچنین دو گروه مورد مطالعه، در برخی روابط تفاوت معناداری با هم دارند.

هدف این پژوهش تعیین ویژگی­ های شخصیتی کارآفرینی و ارائه ی الگوی آموزشی برای توسعه ی این ویژگی ها در دانش آموزان مقطع دبستان است. در گام اول، ضرورت های شخصیتی مرتبط با فرآیند کارآفرینی تعیین و اولویت هر ویژگی در پرورش توانمندی کارآفرینانه مشخص شد. در مرحله ی بعدی، فهرست فعالیت ها و رویکردهای آموزشی در مقطع دبستان گردآوری و میزان اثرگذاری هر عامل در توسعه ی ویژگی های شخصیتی دانش آموزان تعیین و در ادامه هریک از فعالیت ها و رویکردها وزن دهی شده اند. در نهایت الگوی آموزشی توسعه ی توانمندی های کارآفرینانه ی دانش آموزان ارائه شده است. این تحقیق از نوع کاربردی و آمیخته ی اکتشافی می باشد. جامعه ی آماری در بخش صنعت کارآفرینان و در بخش آموزش، آموزگاران و کارشناسان آموزشی مقطع دبستان بوده و نمونه ی آماری با روش قضاوتی و هدفمند انتخاب و با روش گلوله ی برفی توسعه یافت. در تحلیل داده ها از روش های تحلیل محتوا، تحلیل سلسله مراتبی و روش تاپسیس استفاده شد. یافته های پژوهش نشان می دهد رویکرد مدیریت مشارکتی در برنامه های مدرسه، الگوسازی برای دانش آموز، تشویق هدفمند و برقراری رابطه ی احساسی مثبت با آن ها در کنار فعالیت­ هایی از قبیل هنرهای آوایی و نمایشی، بازی های آموزشی و تقلیدی و پرورش مهارت های ارتباط کلامی و برنامه ریزی اثرگذاری معناداری بر ویژگی­ های شخصیتی و رشد توانمندی های کارآفرینانه در دانش آموزان دارد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

امروزه با توجه به نیاز روزافزون به آموزش های کوتاه مدت کارآفرینی، آموزش رسمی در این حوزه از اهمیت فراوانی برخوردارگردیده است. از این رو پژوهش حاضر به بررسی تاثیر آموزش رسمی کارآفرینی بر شکل گیری قصد کارآفرینانه در فراگیران با تاکید بر نقش میانجی گری کسب مهارت های کارآفرینی پرداخته است. این پژوهش بر مبنای هدف کاربردی و از نظرماهیت توصیفی-پیمایشی می باشد. جامعه آماری این پ‍ ‍ ‍ ژوهش شامل مربیان و فراگیران آموزش های رسمی کارآفرینی در آموزشگاه های آزاد فنی حرفه ای خراسان شمالی به تعداد 465 نفر می باشد که از میان آنان با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی تعداد 210 نفر انتخاب گردیدند. جمع آوری داده ها از طریق پرسش نامه های استاندارد صورت پذیرفت و برای تحلیل داده ها از تکنیک مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که ارتقاء مهارت های کارآفرینی در فرآیند آموزش رسمی کارآفرینی بر ایجاد قصد کارآفرینانه در فراگیران تاثیرمثبت دارد. همچنین دو عامل ویژگی های شخصیتی کارآفرینانه و انگیزه کارآفرینانه رابطه بین کسب مهارت های کارآفرینی و ایجاد قصد کارآفرینانه را تعدیل نموده و به نحو چشم گیری بر اثربخشی آموزش های رسمی کارآفرینی تاثیرگذار است.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.